Vier maal in mijn leven visualiseerde ik mijn dromen en telkens kwamen ze uit…niet zonder stoot of slag…Nu ben ik met mijn 4e werkleven bezig; filmen en meer.

Films maken over maatschappelijke thema’s en presentaties daarover geven voor kleine en grote groepen publiek geven mij een kick. 7 jaar geleden besloot ik mijn commerciële uurtarieven via mijn adviesbureau te verruilen voor mijn Stichting Happy Motion…minder fee, meer passie. Met een tof bestuur en kernteam. Darshan van Egmond, Hella Vercammen, Sander Schagen, Pim van den Berg, Vincent Hermans, Bastiaan Pilloo, Jeroen Franken, Frank Martens, Els Molengraaf, Anna-Eva Prick, Odette Lafere, Mariella Vink, Cees Picauly, Jan Ketelaars, Erasmo Parra, Chantal, Maxime en Sacha Giel. Een nederige dank.

Projecten voor dementie, chronische pijn en nu het enorm lastige onderwerp Lyme bezorgden me slapeloze nachten qua financien en gezondheid, maar uiteindelijk doe je het voor de patienten, de slachtoffers die er niet voor hebben gekozen. Ondernemen noemen ze dat. Uitverkochten congressen, media aandacht, film op TV zijn dan highlights, maar het geëmmer met tegenwerkende partijen, ego’s, politiek, intimidaties en macht zijn even wat minder. Gelukkig helpen dan de mantra’s van mijn moeder:

1. Er is altijd een oplossing ook al ken je hem nog niet
2. Vallen is prima, maar dan gewoon weer opstaan
3. Tegenslagen zijn goed voor je, anders leer je niet

In mijn werkverleden ben ik 3 x van werk veranderd door toedoen van Decy Eysma. Zij geloofde in mij en gaf me de ruimte. Maar ook hier een les. Ongeduldig als ik was gaf ik haar aan dat ik meer uitdaging wilde. Antwoord: “Je moet gevraagd worden Pim, het komt vanzelf naar je toe”. En zo ging het ook. Mijn hemel, wachten om gevraagd te worden, wachten tot mensen je volgen, wachten op mensen die je eindelijk begrijpen….het antwoord is zo simpel….deel je dromen met anderen.

En toen kwam er een heel nieuw project. Na een vraag van Evelien Mescher (muziektherapeut) en Prof. Erik Scherder, wie kent hem niet, is er Miracles of Music gekomen. Tegen iedereen roep ik altijd “Je wilt dit, dan wordt t altijd meer”. En zo komt er nu een film, laagdrempelige meetings over muziek voor mantelzorgers, een congres en een heuse show. Tja je droomt wat…en t gebeurt. Wat een genot dat ik dan mag samenwerken met Erik Scherder, Dick Swaab, Henkjan Honing, Evelien Mescher, maar ook met Berget Lewis (soul zangeres) en Benjamin Herman (jazz saxofonist). In deze show zit nog een waanzinnig persoonlijk toetje. Het laatste nummer van de show.

Voor de film mag ik dan het genoegen hebben nieuwe wegen en paden te verkennen met musici hier boven vermeld. Guttegut wat heeft iedereen toch een persoonlijk verhaal. Ook zij hebben dromen.

En ook hier had ik een droom. Na 4 x een uitverkocht Eye Amsterdam te mogen beleven, droomde ik van Miracles of Music in het Concertgebouw van Amsterdam. Dromen leuk, visualiseren prima, we zagen het al gebeuren, maar het dreigde niet te gaan lukken. Op de dag dat ik het Concertgebouw afbelde, omdat het financieel niet haalbaar was, dacht ik weer aan mijn moeder, die daar op de dag van vandaag al jaren komt met haar 87 jaar met haar eigen autootje “jongen, er is geen probleem, je kent alleen de oplossing nog niet”. Denken denken denken….en toen stuurde ik een korte mail vanuit het hart. De dag daarna had ik antwoord. Er was ineens zoveel geld beschikbaar dat ik geheel op eigen (afgedekt) risico het Concertgebouw kon afhuren.

En de droom had nog een bonus, er zitten honderden vrijkaarten bij voor mantelzorgers die eens lekker een avondje uit kunnen. Ook dat was gevisualiseerd.

Pas geleden had ik een afspraak met Robbert de Vos over zijn droom. Giga! Muziekkids. Hij is een gepensioneerde man die er uit ziet als 50. Houden dromen je jong?

Eerst het Concertgebouw 17 januari 2018. Vers van de pers.